Op een prominente plek bij het station in Beverwijk opent Restaurant Brafoer eind 2017 officieel haar deuren. Debby, de interieurontwerpster die mijn benaderd had voor het project, had mij verteld dat het een nieuw Restaurant zou worden. De eerste keer dat ik kwam kijken op de locatie voor de muurschilderingen schrok ik een beetje. Debby had er namelijk niet bij gezegd dat het pand nog gebouwd moest worden. Bij mijn eerste bezoek stond alles nog letterlijk in de steigers. Gelukkig stond er al wel iets. Er stonden muren. En laten we heel eerlijk wezen. Meer dan dat heb ik eigenlijk niet nodig.
Debby had mij benaderd met de vraag of ik een vrouw kon schilderen die de naam van het restaurant zou uitstralen, Brafoer (officieel gespeld als bravoure), wat dapper betekend. Ze had een heel specifiek voorbeeld wat ik als leidraad kon gebruiken. Een voorbeeld waar ik wel iets van ben afgeweken. In eerste instantie zou dit de enige de opdracht zijn. Maar toen ik samen met Debby door het restaurant liep kwamen er al gauw meerdere ideeën ter sprake. Een daarvan was de lange rechthoekige koof midden in het plafond van het gebouw. Een rand van 60 centimeter hoog en 46 meter lang. Die koof was nu nog kaal en Debby en de eigenaren van het restaurant hadden nog niet bedacht wat ze er precies mee wilden gaan doen. Het idee ontstond om de gehele koof te beschilderen met Beverwijkse taferelen. Een enorme klus, maar een uitdaging die ik graag aanging.
Typisch Beverwijk
Wat is er nou typisch Beverwijks? Eerlijk gezegd had ik geen idee. Gelukkig kreeg ik meer dan voldoende hulp voor het selecteren van beelden van typische Beverwijkse dingen. De eigenaren van het Restaurant mailde mij foto’s van de meest diverse dingen. Torens, huizen, pleinen, aardbeien, aardappelen, tabak, paardenraces, standbeelden en ga zo maar door. Beelden genoeg in ieder geval. Nu was het nog de uitdaging om al die beelden mooi in elkaar over te laten lopen en als een prachtig patroon over een strook muur van 46 meter lang te schilderen.
Dat ontwerp was gelukkig snel gemaakt en de opdrachtgevers waren enthousiast. In fotoshop heb ik het gehele stuk uitgedacht en alle beelden bewerkt en samengevoegd tot een totaal ontwerp. Nu kwam de vraag, hoe ga ik dit uitvoeren? Huizen en landschappen schilderen kan ik wel, maar op een koof van 46 meter lang en op een ladder op 4m hoog? Dat doe ik niet ‘eventjes’. Daar doe ik maanden over en zo veel tijd heb ik niet. De vraag is ook of het überhaupt wel mogelijk is om zo lang geconcentreerd te kunnen werken te midden al die bouwwerkzaamheden. Als oplossing besloot ik om een combinatie van tekenen, schilderen en sjablonen te gebruiken. Het voorbereiden van de sjablonen zou flink wat tijd kosten, maar het zou aanzienlijk veel tijd besparen in de uitvoering.
De uitvoering
God allemachtig wat een klus. Hoe goed ik het ook had voorbereid, het was allesbehalve makkelijk. Ik liep tegen de ene na de andere tegenslag aan. Het was ontzettend lastig om bij sommige delen van de koof te komen. De voortdurende herrie en werkzaamheden om me heen maakte het soms een stressvolle ervaring. Werken met sjablonen bespaard tijd, maar het zorgt ook voor een hoop rommel in de uitvoering. Ik was voortdurend stukken sjabloon kwijt. Heel frustrerend. Helemaal als je op een steiger op 4 meter hoog staat. Op plekken waar de steiger niet kon staan gebruikte ik een ladder. Veel te gevaarlijk natuurlijk. Het was ook geen wonder dat ik er op een bepaald moment afdonderde. Gelukkig niks gebroken, maar wel flink geschrokken. Ik wil mezelf niet vergelijken met de grote Michelangelo, maar om sommige momenten moest ik wel even aan hem denken en aan zijn sixtijnse kapel. In vergelijking met dat was wat ik deed een makkie. Al met al heeft de uitvoering uiteindelijk meer dan een week gekost, maar het resultaat mag er zeker wezen. Waarschijnlijk waren het juist de tegenslagen en de uitdaging van de opdracht die het resultaat nog bevredigender maken. Het was een gaaf project, waarvan ik veel heb geleerd. Maar of ik het nog een keer zou doen?